Saint Nicolas

In de prachtig versierde (tropische) tuin van de Belgische ambassadeur wachten zo’n 60 kinderen en ouders zaterdag 1 december vol verwachting – met kloppend hart – of de goede Sint dit jaar ook nog even langs Cotonou zal varen? En warempel! Na wat gerommel en gestommel stapt Sinterklaas de poort binnen, in zijn pyjama (!) en met vier Zwarte Pieten! Wat een pech: Piet is de kleren van Sinterklaas vergeten klaar te leggen. Of de kinderen even kunnen helpen zoeken? (kleren liggen verspreid door heel de tuin – tot bh’s aan toe!). Terwijl de Sint zich proper aankleedt, vermaken de Pieten de kids met spelletjes, en het uitdelen van pepernoten en nic-nacs (typisch Belgische letterbiscuitjes).
Opgedeeld in groepjes, mogen de kinderen bij Sinterklaas komen voor een hand, een verhaaltje uit Het Grote Boek, een zakje met strooigoed, en (aan het eind van de middag) een cadeau!
Ondertussen doen de Zwarte Pieten flink hun best met zaklopen en touwtjespringen. Druipend van het zweet, in hun warme pakken met pruiken en mutsen op (respect mannen!), worden ze om de vijf minuten even onderbroken door juf Marloes, die een poging doet een ‘subtiel seintje’ te geven, dat ze even bijgeschminkt moeten worden ;-)
Uiteindelijk mag ook de juf nog even bij Sinterklaas komen. Op schoot kruipen durft zíj wel, maar Sint niet! ;-P Maar de chocoladeletter maakt gelukkig veel goed!

Absoluut een sinterklaasfeest dat ik niet snel zal vergeten! Dat het warm was hoef ik niet aan te kaarten, maar wennen doe ik er niet aan. En het wordt alleen maar erger, de komende periode! Als het nou alleen maar hitte was?! Maar nee; Het is die benauwende vochtigheid, die maakt dat je je ondergoed al na een uur kunt uitwringen – sorry, too much details probably – maar dát gevoel dus; dat op z’n zwakst (en Belgisch) gezegd “onplezant” is. Haha, maar ach..
Overal is een oplossing voor:
Na een lekkere barbeque – die expats weten wel wat goed ‘(tuin)feesten’ is – sprong ik uiteindelijk samen met ‘mijn kinderen’ en de schoongewassen Pietermannen, (mét kleren aan!) in het zwembad van de ambassadeur!
-Leerling 1: “Wooow! Júf! Dat je dat zomaar doet?! Ik heb echt nog nooooit zo’n coole juf gehad!”
-Leerling 2 (alias wijsneus): “Dat komt gewoon omdat ze zo jong is. Al onze andere juffen waren altijd grijs!”
Haha :-D

Voor de afterparty was het op naar Cotonou beach – waar een jazz-concert gaande was met ook enkele internationale artiesten. Ergens in de loop van de volgende ochtend belandde ik moe maar tevreden in mijn bed. Dacht nog even aan de opmerking van een leerling ‘s middags: “Zucht… soms zou ik ook wel gewoon sinterklaasfeest in de kou/regen/sneeuw willen vieren…”
Tsja… Voor een keertje had dít ook wel wat! :-)

Ik realiseer me trouwens dat ik hier nu al 3 maanden woon (zo tussen de ‘zwarte pieten’). ‘Time flies when you’re having fun’… De laatste tijd is er gelukkig steeds meer sprake van die ‘fun’. Los van alle corrupte/absurde rompslomp rondom het aanvragen van een visum, of een ‘vreemd incidentje ’ met de politie (was het wel een echte agent?), ben ik steeds meer aan het genieten van mijn verblijf hier. Ik heb de afgelopen maand naast m’n werk ook best wat gesocialized en nieuwe ‘vrienden’ gemaakt! (Haha, in sommige gevallen is het nog even uitzoeken/afwachten of mijn idee van vriendschap toch geen ‘hoop op romantiek’ van de andere kant is, maar enfin…;-P)

Heel eerlijk gezegd vind ik het soms wel eens gek, dat ik hier ook gewoon leuke dingen kan doen. Ik leef hier ‘gewoon’ mijn leventje – heb m’n werk en m’n contacten, en dan is de week eigenlijk al vol. Ik probeer zo goed mogelijk om te gaan met de mensen die op m’n pad komen, maar ik ben eigenlijk vooral een ‘toeschouwer’ van ‘de Beninese wereld om mij heen’ (en dan zie ik nog heeeel veel níet!).
Ik weet wel dat ik hier niet heen ging om (ontwikkelings)hulp te bieden, maar het is zo schrijnend om te zien/weten dat er ALTIJD wel ERGENS hulp nodig is; dat je er midden in zit, maar zelf niets doet! Hmm… soort gewetens-dilemma ofzo? Zit het me ergens dwars dat ik in een gigantisch ontwikkelingsland woon, maar zelf niets bijdraag aan de ontwikkeling van deze samenleving?

Gelukkig dan maar (voor m’n geweten ;-P) dat ik nog iets bijdraag aan de NL samenleving; dat ik de geweldige uitdaging heb om de kids een beetje ‘up-to-date-Nederlands’ te houden ;-)
Dat gaat gelukkig goed! Het reilt en zeilt steeds beter! Ook al is dat onderwijs/en ikzelf altijd in ontwikkeling (denk je dat je de juiste koers vaart, kun je het roer weer omgooien)!

Maar… mijn kompas wijst naar boven ;-)
Dus vrolijk en vol goede moed, gaan we verder hier.
… Nu op naar Kerst! :-)

xxx Marloes