Terug van weggeweest

Bruine boterhammen met kaas; sperzieboontjes, aardappels, jus en draadjesvlees; en yoghurt als toetje...! Nee, dit is geen ‘Fata Morgana’ van een oververhitte schooljuf, maar een geweldige traktatie in mijn vakantie!
Alsof ik weer even in Nederland was!

In Dogbo, op het ‘Afrikaanse platteland’ (tussen de maïsvelden en poephutjes) – alleen te bereiken via de meest schokkende wegen (letterlijk & figuurlijk) – werd ik hartelijk ontvangen door mijn NL vrienden Johan & Marijke Plug. Voor stichting “De Verre Naasten” werken zij al een tijdje in Benin aan kerkopbouw. En ik mocht gezellig een paar daagjes komen logeren!

Wat heb ik genoten! Niet alleen was het heerlijk om even weg te zijn uit die grote stad – die met z’n stinkende uitlaatgassen, geluidsoverlast en constante drukte af en toe een beetje m’n neus uit begon te komen – het was ook geweldig om Benin op andere manier te ervaren en zelf een beetje tot rust te komen.

Mijn ‘Tanzania-herinneringen’ kwamen weer helemaal boven, toen we over gigantische hobbel-de-bobbel-weggetjes bij een kleine community op bezoek gingen. Ook hier was een welkomstritueel: geen thee met geitenmelk, maar een slok water uit een kom (waar eerst de gastvrouw/gastheer uit drinkt – om te laten zien dat ze je niet willen vergiftigen), en vervolgens gaat de kom zo het kringetje rond. Natuurlijk ‘faken’ we het doorslikken/drinken van het water, maar ach, het idee is leuk ;-)

Indrukwekkend hoogtepunt: een bezoek aan een opvanghuis voor psychisch/psychiatrisch zieke mensen. Zij worden in Benin gewoon (meestal naakt) ergens in een afgelegen hutje vastgebonden – met ijzeren boeien om nek/enkels, echt afschuwelijk! – omdat de dorpsbewoners niet weten wat ze ermee moeten. Gelukkig is er hier een Beninees die zich wel om deze mensen (en kinderen!) bekommert. Op z’n brommertje komt hij deze ‘afgeschreven mensen’ ophalen, om ze in zijn tehuis op te nemen. Dit is ook een heel basic plek, maar het is vele malen beter dan waar ze vandaan komen.
Het is ontroerend om te zien hoe ze hier met z’n allen samenleven (ouderen/jongeren) en naar elkaar omkijken en voor elkaar zorgen (omdat er niet genoeg personeel is voor deze job).

Met bellenblaas en ballonnen hadden we die ochtend de grootste lol, om daarna nog heel serieus (met open mond) naar ‘pasteur Johan’ te luisteren, die een verhaal uit de Kinderbijbel voorlas. Een genot om die mensen te zien genieten.
Met een “byebyoo” en een gemengd gevoel stapte ik weer terug ‘mijn wereld’ in..

..Waar ik bijna ben verzopen in de hoge golven (is op de foto’s niet te zien, maar man; wat is die zee wild!) en waar - na een gezellige week - het (school)werk weer op mij wacht. En alle drukte eromheen: visum regelen, papierwerk in orde maken (dat is een ellende hier! In een taal waar ik weinig ballen van snap) zucht…
De stero-installatie op de hoek knalt ‘s nachts ook weer een vrolijk ‘welkom’.
Ja hoor… Ik ben weer ‘thuis’… ;-)

Rest mij niets anders dan het hier met de kids ook maar gewoon een beetje gezellig te maken! Met de aanloop naar Sinterklaas – jaja, die goeie ouwe komt ook hier in Cotonou ;-P – moet dat vast gaan lukken!

Veel liefs, Marloes