Tijd voor 'n update

Het leven in Cotonou heeft niet stilgestaan hoor, afgelopen twee maanden; maar het was nou ook weer niet zó denderend interessant om over naar huis te schrijven ;-)

Ik ben gewoon lekker aan het ‘jufferen’ op m’n schooltje! Heb nu echt het idee dat ik de routines, manier van aanpak, lesontwikkeling enz. goed onder de knie heb, en dat werkt prettig :-) kHeb voor m’n gevoel nu ‘alles’ (wat je aan bijzonderheden op een school kunt meemaken) een keertje gehad: van het organiseren van buitenschoolse activiteiten tot CITO’s afnemen/beoordelen, rapporten schrijven en ouder/intakegesprekken voeren…

Vóór de kerstvakantie heeft het bestuur mij gevraagd om nog een jaar langer in Benin te blijven. Maar begin januari heb ik definitief besloten dat ik mijn contract níet ga verlengen. Het is goed geweest zo…
Op bepaalde gebieden is dit avontuur best wel heftig (geweest), maar desondanks had ik het nooit willen missen! Ik heb weer ontzettend veel mogen leren, mogen zien, mezelf mogen ontwikkelen, en genoten van al het mooie/bijzondere dat op mijn pad is gekomen.

En nu is het spannend, afwachten nog even, waar het pad vervolgens heenleidt…
De banen in het onderwijs in Nederland liggen helaas niet voor het oprapen, dus weer naar het buitenland is op zich niet uitgesloten…
We’ll see…
“Een mens stippelt zijn weg uit, de Heer bepaalt de richting die hij gaat.”
(Spr 16:9) ;-)

Even terug naar het hier en nu. Het leuke is dat ik – nu ik weet dat ik over vier maanden vertrek – éxtra geniet van de lessen, m’n kids, het leuke contact met ouders, en de tijd die ik hier heb… Dat eerste half jaar ‘ploeteren’ is niet voor niets geweest! Eerst zaaien, dan oogsten ;-)

Misschien nóg een reden waarom ik momenteel zo lekker in m’n vel zit:
…Ik woon sinds vorige week even tijdelijk (een maand) in een villa!
En als ik zeg villa, dan bedoel ik ook écht villa!
Drie slaapkamers met elk een tweepersoonsbed; twee douches (met ingebouwde radio en licht), twee ligbaden, een gigantische keuken, woonkamer, eetkamer, tv-room, en prachtige tuin… enfin… Echt geweldig!

Een Amerikaanse vriendin (Simone), die hier voor een ontikkelingsorganisatie uit de United States werkt, moest voor haar werk vijf weken naar Ghana. En ik mag op haar huis passen!!! Whieeeee!!! :-D
*Btw: ik heb echt serieus mijn vraagtekens bij sommige ontwikkelingsorganisaties, als je ziet welke huisvesting ze hun werknemers bieden: dit is mega-duur, en echt een beetje onnodig voor een vrouw alleen, maar enfin… (ik geniet/profiteer er nu toch maar even van ;-P)

Nu ben ik dus even een maand lekker op mezelf, eigen baas! :-) Heeeerlijk!
En ik heb sinds een paar weken een (te kleine maar toch) ‘oma-fiets’ te leen, waarop ik mij (dapper maar voorzichtig) door de gigantische drukte op straat kan voortbewegen (en niet steeds op de zem hoef te stappen).
Het past totaal niet hier, in de drukke motor/autostad Cotonou. Ik denk dat er welgeteld 20 fietsen zijn hier… Schijnt heel laag in aanzien te staan ook ofzo… Niemand wil op een fiets gezien worden…
Heb als blánke fietser dus nog meer bekijks dan gewoonlijk, maar het maakt me niet uit: ik voel me als een (Hollands) vogeltje zo vrij! Freedom feeling! :-D

Al moet ik eerlijk bekennen dat ik af en toe wel helemaal knettergek word van die overdreven aandacht. Op de fiets kun je je nog achter je zonnebril verschuilen en gewoon keihard doortrappen, maar lopend over de markt, gaat die truc niet op… Dat doe ik dus ook niet meer:
Vorige week dacht ik eens lekker op m’n gemakje te kunnen struinen over een lokale markt. Beetje volgens de NL principes: “Kijken kijken, niet (direct) kopen”.
Maar dat werkt hier dus niet. Op het moment dat je als blanke meid (alleen) aankomt, moet je letterlijk de mannen van je afslaan! Serieus, ik heb gewoon meppen uit moeten delen, omdat ze van alle kanten aan m’n arm begonnen te trekken! Eigenlijk moet je gewoon naar de grond blijven kijken, want op het moment dat je je hoofd draait in de richting van een kraampje, dan heb je bij wijze van al iets gekocht… Zucht… Beetje vermoeiend dus…

Maar, zoals je leest: ik vermaak me hier prima!
Heb deze week nog een bijzondere schoolweek: er komt een Verhalenverteller uit Nederland (hij is momenteel op schoolbezoek in Ghana), om ook bij ons in Cotonou 2 kindervoorstellingen te geven, en zélfs een ‘vertel-workshop’ aan de bovenbouw! Supercool natuurlijk!
Daarna is het voor kids en juf even lekker een weekje vakantie:
Heb geen grootse plannen, behalve dan extreem te gaan relaxen en genieten!
(en nog lekker naar het strand, voordat het regenseizoen begint, en het nóg klammer wordt, maar niet meer zo lekker @ the beach… - van horen zeggen).

Haha, wat een contrast met het winterse weer in NL he; ik leef ook met jullie mee hoor! Hoewel ik hier nu haast alleen maar de voordelen van kou kan bedenken, kan ik me toch ook voorstellen dat het voor jullie soms maar een beetje guur is, en het zonnetje wel weer mag komen..
Nog eventjes, dan komt ie vanzelf ;-)

Geniet van de warme chocolademelk – ik van mijn ijswater ;-)
Dikke knuffel!
Mloes