Un peu de la pluie

Na een hele nacht – en dag – regen, regen, en nog eens regen,
kom ik, terug uit m’n werk, erachter dat mijn kamertje dat niet heeft overleefd: ik ben blij dat ik een zwemdiploma heb!
Okee, dat is een tikkeltje overdreven, maar punt is dat het goed nat was allemaal: blijkbaar kon het plafond de immense watermassa niet aan…
Het schijnt trouwens ook naar Beninse begrippen een uitzonderlijke regenval te zijn geweest; meestal komt het niet in deze mate – in deze tijd – voor…
Fijn dat we dat dan óók mee mogen maken! :-S

Achterop de zem – met mijn wegwerp-regenponcho die ik meer ‘ voor het idee’ aandoe dan voor zijn daadwerkelijk effect – moet ik wel een beetje lachen om alle Afrikaanse vrouwen die ik onderweg met hun badmuts op tegenkom!
Dat nephaar hier is kostbaar, dat laat je liever niet zomaar natregenen!
(Regen is wel weer prettig als je een tweedegraads brandwond zo groot als een mandarijn hebt opgelopen, door met je been tegen zo’n gloeiendhete stang van de zem aan te gaan zitten :-S Au!)

De straten zijn inmiddels veranderd in rivieren, en als ‘ervaren reiziger’ heb ik natuurlijk m’n regenlaarzen in NL laten staan! Zucht!
Maar: ik klaag niet! Via de omroep BVN krijg ik heel af en toe nog iets van het Belgische/Nederlandse nieuws mee; ik begreep dat het er in Europa nog veeeel erger aan toe gaat! :-S

Tsja, en dan al die gekke dingen als feestjes in Groningen;
Hier in Cotonou maken ze hun eigen feestje wel (nog steeds elke avond)!
Ik begin langzaam aan te wennen aan de herrie – die makkelijk door de oordopjes heendringt – en ik heb me zelfs al een avond op de dansvloer gewaagd (poging tot salsadansen), met een vader van één van mijn leerlingen!
Jawel, ik ben van alle markten thuis ;-P

Met de kids en het lesgeven merk ik gelukkig – stapje voor stapje – iets van vooruitgang: ik krijg elke dag íetsje meer overzicht naar mijn idee…
Dat is fijn, want over 10 dagen staat de onderwijsinspectie al op de stoep!
Wel even spannend, maar vooral fijn om feedback en een officiële ‘status-update’ v/d school te krijgen.
Verder ben ik hard aan het leren om een beetje mijn eigen grenzen te bewaken en mezelf niet helemaal in de werkzaamheden te ‘verliezen’. Een paar nieuwe vriendinnen van de bijbelkring zijn daarin ook echt een blessing! Hoe heerlijk is het om samen een kopje koffie te drinken en dan te ontdekken dat er nog zooooveel andere dingen in het leven belangrijk(er) zijn, naast ons werk ;-)
Soms heb je dat gewoon even nodig!

Het lijkt er dus op dat ik beetje bij beetje een beetje aan het acclimatiseren ben ;-)

Na het weekend heb ik daar nog meer gelegenheid voor: dan heb ik even een poosje ‘het rijk voor mij alleen’..
Willem gaat terug naar NL, over een paar weken komt waarschijnlijk een andere stagiair(e) zijn plaats innemen.
Kan ik me daar de komende weken – in mijn nieuwe schommelstoel! (gekregen van een lieve mama) – lekker op gaan voorbereiden!

Adieu!