Ben in Benin ;-)

Dit maal geen krekels, sprinkhanen en kikkers op de achtergrond; heldere sterrenhemels, mooie Maasai-mannen of idyllische poephutjes:
Nee, vanuit mijn appartementje op de tweede verdieping, op 100 m afstand van één van de drukste rotondes van heel Cotonou, klinkt het geraas en getoeter dag en nacht door - alhoewel het ‘s avonds wat overstemd wordt door de knallende stereo-boxen van de eettentjes die even verderop aan de ‘diplomatenstraat’ zitten.
Inmiddels is mijn neus de Zeeuwse zeelucht ook ontwend en ruik ik nu constant een doordringende smoglucht van de duizenden zémidjans (motortaxi’s) en auto-uitlaatgassen. Nadat ik een beetje van de eerste indrukken bekomen ben, voelt deze grote Afrikaanse stad – waar zo’n 1 miljoen mensen wonen en haast geen straatnamen of adressen bestaan – wondelijk genoeg toch als mijn ‘plekje’
-> in elk geval voor 10 maanden ;-) en voel ik me toch ook wel ‘op mijn plek’! :)

Zondag na aankomst kreeg ik van mijn huisgenootje Willem direct een spoedcursus “Hoe-overleef-ik-Cotonou”: Achterop de zem (afkorting van de motortaxi) zijn we langs wat ‘hot-spots’ van de stad gereden, en ik heb het lokale ‘pate’ geproefd (spreek uit als: “pattu”): een slijmerig goedje van gestampt maismeel met water. Zelfs de ugali in Tanzania was nog lekkerder!
Maar goed, hebben we dat ook weer geprobeerd :).
Het is in ieder geval even een heel andere indruk dan het ‘diplomatenleven’ dat veel Westerlingen hier leiden; van overal uit (eten) gaan, 5x per week dikke party, dat soort dingen. Ik zoek een beetje een middenweg tussen twee werelden… Met een hele hoop Europeanen in mijn school, en de Beninese vrienden van Willem (die hij al heeft voorgesteld) moet dat vast lukken ;-)

Met de contacten zit het dus al wel snor: woensdagavond had ik zelfs mijn eerste clubavond! :-P Via-via was ik uitgenodigd voor een (Engelstalige) bijbelstudie. Samen met twee NL vrouwen van de ambassade (incl. moeder van mijn leerling), een Beninese, Franse en Amerikaanse dame, heb ik een geweldige avond gehad! :) God voorziet – en nog snel ook! :-D

Op kennismaking met de ambassade na – en bovenstaande andere dingen – was ik eigenlijk afgelopen week 24/7 (min paar uurtjes slaap) vooral op school te vinden!
Maandag stapte ik een geheel lege/kale ruimte binnen, maar na hard werken staat er nu uiteindelijk een school! :)
Ik ben stiekem best een beetje trots op mijn klaslokaal, de indeling en het hele systeem erachter…
Het is wel een uitdaging hoor! Als ik dan vanachter mijn bureautje de klas doorkijk en het gutsende zweet van mijn voorhoofd veeg (we zitten nu in het ‘koele’ seizoen van 28°C, maar alles plakt continu - bleegh), dan zeg ik soms tegen mezelf: “Mloes, als dít je lukt, dan lukt er méér!” ;-)

Morgen begint de schoolweek! Spannend, maar deze juf heeft er zin in!
Veel foto’s heb ik nog niet gemaakt, daar heb ik later vast nog tijd zat voor!
Maar in ieder geval een paar plaatjes om de eerste indruk weer te geven :)

PS: Een post-adres heb ik niet echt, omdat ik eigenlijk ook gewoon geen adres heb – haha, er zit totaal geen stratensysteem in deze stad! Met de zem spreek je dus ook ‘herkenningspunten’ af om ergens te komen! Weird!
Maar goed, ik ga nog even vragen of ik misschien het postadres van de NL ambassade mag gebruiken - gaat volgens mij nog een stuk sneller ook! :)

Een lokaal telefoonnummer heb ik al wel:
+229 66387109

Een lieve groet met knuffel vanuit Cotonou

Marlous Boulanger ;-P