Schooltime

Na alle drukte rondom Pasen, is de ‘rust’ zo’n beetje teruggekeerd in het centrum en gaat alles min of meer z’n gangetje. Hoogtepuntje voor de kids was het bezoek van (oprichter) mr. Michael Shirima. Leuk/bijzonder om hem ook ontmoet te hebben! Hoogtepuntje voor ons was de jeeprit naar ‘de grote stad’ Moshi (waar we een aantal schoolkinderen terug naar de boardingschool hebben gebracht). Wat een prachtig uitzicht op de Kilimanjaro, een paar uur lang! Zeker weten dat we die nog een dagje gaan ‘beklimmen’!
We dachten gelijk wat geld te kunnen pinnen, en inkopen te doen in een grote supermarkt (we zijn toch wel blij met spaghetti en melk bijvoorbeeld, wat we op de plaatselijke markt niet kunnen kopen). Na drie pinautomaten tevergeefs geprobeerd te hebben, bleek er een storing/probleem in heel Moshi te zijn… Met ons contant geld betaalden we in ‘de grote supermarkt’ onze melk en spaghetti (en ok, ik biecht het maar gelijk op: ietwat uitgedroogde, taaie, maar toch: chocokoekjes!). Een winkeltje van 15 m2 met de pakken opgestapeld tot aan het plafond, waar het bonnetje met de hand geschreven werd. Je snapt me… Maar: mij hoor je niet klagen (ik heb zelfs een – wit beslagen – reep milka chocolade kunnen kopen! :D)

In het CNCC hebben Daniel en ik ons ‘projectje’ afgemaakt: een kale schoolmuur hebben we – geheel volgens eigen ontwerp – omgetoverd in een getallenmuur!
En… al zeg ik het zelf: het is een plaatje! :) --> zie foto’s :)

Na Pasen zijn veel schoolkinderen terug naar de boardingschools gegaan, maar een klein clubje (in de leeftijd +/- 7 tot 11 jaar) blijft hier nog een paar weken langer. Ze gaan ’s ochtends of ‘s middags echter niet naar school (zoals de ‘centre-kids’ hier wel doen), en dus hebben ze niet zoveel te doen – behalve voetballen en spelen met ons! Ze spreken zelfs een beetje Engels (beter dan de nonnen in ieder geval), en we kunnen aardig communiceren . ‘Juf Marloes’ vond het hoog tijd voor een nieuw projectje: ‘schooltime for the older ones’ ;) Na schooltijd van de jongere kinderen zijn we het lokaal ingedoken, waar ik een grote kameleon op het bord had getekend. Met gelijk wat interactie (jaja pabo-mates, eerste stap van de ‘les’was gezet: interesse opwekken ;P)
“Who knows what this is? A chameleon, yes indeed! What is the Ki-Swahili word for it, could you write that down on the board please?” Vervolgens las ik een (prenten)boek voor over een kameleon; ‘A colour of his own’. Ze waren compleet stil, dus het moet vast leuk geweest zijn ;P
Tenslotte deelde ik potloden/papier uit, met de opdracht: teken de kameleon van het bord na, en maak er een heel bijzonder gekleurde kameleon van (A colour of his own), met een speciale achtergrond. Als voorbeeld gaf ik nog een regenboog-kameleon, maar ach… dat was voor sommigen iets te veel van het goede…
De kids hebben in ieder geval heerlijk gekleurd, en genoten volgens mij erg van deze speciale tijd voor hen – zonder kleintjes erbij…

Ik moet eerlijk toegeven dat het niet elke dag feest is, in de vorm van een echte schoolles (volgens het pabo-les-model); Maar onder het kopje ‘activiteiten’ valt gelukkig wel een heleboel: puzzelen, kleuren, voetballen, spelen met duplo (wat deze kids ook helemaal geweldig vinden), of… een ‘bed-time-story ’ voorlezen… Dat is iets wat we alleen maar met deze leeftijdsgroep kunnen doen – de kleintjes kunnen helaas geen/erg slecht Engels verstaan. Aangezien ook de oudste kinderen hier de laatste dagen al vóór 18.00 uur (!!!) in bed worden gestopt (!!!) :S, is het natuurlijk wel fijn als bibi en babu nog eventjes om het hoekje komen kijken met een boekje…

Verder hebben we nog een dagje meegekeken bij de ‘teacher-non’ (één van de twee). Natuurlijk waren er wat dingetjes in het hele lesgebeuren die ik anders zou doen, of waar ik wat vraagtekens bij had, maar ze deed het naar mijn idee redelijk goed! Het is een zeer gestructureerde, gedisciplineerde, maar erg lieve non, en ze gaat leuk om met de kinderen. Dan heeft ze wat mij betreft al een pluim verdiend! :)

Het contact met de sisters verloopt steeds iets beter, en ook met de werkers heb ik af en toe leuke ‘gesprekjes’. De wasvrouwen/meiden vinden het heerlijk als ik af en toe even met ze kom ‘kletsen’ (half in Swahili, half in Engels, en met heeeel veel handen en voeten ;P)
Het is haast onmogelijk om uit te leggen dat Daniel en ik écht geen stelletje zijn – dat hij zelfs een vriendin in Europa heeft – want wat doet hij dan hier met mij? Nee, we zijn ook geen broer en zus, maar voor ons gevoel lijkt het soms haast van wel. Gewoon goede vrienden…
Toen eindelijk het kwartje viel dat ik 22 jaar én single ben, lichtten de pretoogjes op, en werden er direct allerlei koppelpogingen met ‘broers van’ voor me geregeld ;P haha…
En natuurlijk is het grappig om rond te lopen over het terrein, en de opmerking “Loesi, uma pendeza (o.i.d.),betekent iig 'you are beautiful!” naar je hoofd geslingerd te krijgen…
Daar glunder ik dan weer even van ;)

Tenslotte nog iets om naar uit te kijken: a.s. zondag zijn we een dagje te gast bij een Maasai-familie (van te voren geregeld met een gids – vriend van het centre – Hij kent de familie, en het is dus geen über toeristische happening), om samen met hen te lunchen, geheel volgens Maasai traditie.
Ben erg benieuwd!

I’ll let you know!

xxx Mloes