Wat als zo'n normale dag begon... (25 juli)

Vandaag zijn we weer opgesplitst in 3 subgroepjes…
Alle 3 zouden we een verschillende community bezoeken, en daar onze dag doorbrengen…

We troffen het niet zo… Allereerst stond een gesprek met jongeren op de agenda…
Na vele pogingen een gesprek op gang te laten komen, raakten we bijna gedemotiveerd. De jongeren zeiden boe noch ba…
Niet ál te spontaan dus…
Gelukkig was de plaatselijke dominee ook aanwezig, en deze heeft ons nog veel kunnen vertellen over rouwrituelen in Honduras. Dat was een thema, wat eigenlijk nog nooit in onze gesprekken aan de orde was gekomen.
Best interessant dus…

De lunch was apart… Dat wil zeggen, niet alleen het voedsel op zich (de CCD-kok had speciaal voor ons kipsandwiches gemaakt, die helaas totaal doorweekt waren van het koelbox-water), maar ook de manier waarop…
Het was zo tegenstrijdig allemaal…
Deze community was ook arm: de mensen verdienen heel weinig, en eten eigenlijk altijd alleen maar tortilla’s. Dat is het enige voedsel wat ze zich kunnen veroorloven…
Wij hadden allemaal “honger”, maar die kinderen zouden tussen de middag niet lunchen… Gelukkig had de organisatie grote zak met chips mee, en konden we toch iets uitdelen. Maar het vage gevoel bleef: door tientallen oogjes aangestaard, moest ik, de rijke westerling, mijn sandwich opeten (die ik eigenlijk helemaal niet lekker vond)…
Shame on me, shame on me…

Na de lunch hebben we een wandeling gemaakt, langs wat akkers, en zijn we op ‘bezoek’ geweest bij enkele dorpelingen. Gelijk werd alles schoongemaakt, wanneer wij in aantocht waren, want ook Hondurezen willen zich zo waardig en zo goed als het kan presenteren.
Een menselijk trekje, wat denk ik iedereen wel heeft…

Aan het eind van de middag, was ik ook wel een beetje moe, en vond ik het niet heel erg dat we weer richting San Lorenzo zouden gaan…
Na een mooi afscheid stapten we weer in de jeep…


Bijna in San Lorenzo aangekomen, kregen we een telefoontje, dat ons allemaal grote schrik bezorgde: er was iets met het andere groepje gebeurd…

Dit groepje was ook op weg terug naar San Lorenzo. Enkele kilometers daarvandaan werd hun auto beschoten, en raakte van de weg. Niemand is hierbij gewond geraakt.
Vervolgens zijn de inzittenden onder bedreiging beroofd, en twee meisjes werden aangerand…
En dan stort je wereldje in…

We zijn zo snel mogelijk naar Tegucicalpa, de hoofdstad gegaan, en van daaruit is alles heel goed en snel geregeld…
Vrijdag kwamen we aan op Schiphol…