Van droom tot nachtmerrie???

Weer terug uit Honduras…
In tegenstelling tot wat de media heeft vermeldt m.b.t. de overval, was ik daar níet bij betrokken.

Een schokkende ervaring voor de hele groep. Onbegrijpelijk, niet te bevatten…
Je begint aan een droomreis, en dan ineens lijkt het te eindigen in een nachtmerrie… Het is verwarrend, het is onaf…

Maar door de schaduw van het verdriet heen, zie ik Honduras; zoals ik het in anderhalve week tijd heb mogen leren kennen. Mooie en minder mooie ervaringen.
Zoveel indrukken opgedaan; genoeg om een beeld te kunnen vormen van dit mooie land.

De veramerikaanste Mac-Donald’s –cultuur lijkt het straatbeeld te overheersen. Maar wanneer je dichterbij komt, blijft hier weinig van over:
Jongeren, die werkloos, opleidingloos, lusteloos en blut op straat rondhangen; om vervolgens een jeugdbende in te stappen, in de hoop op een toekomst…
Een crimineel hééft geen toekomst (!!!)…

Veel éénoudergezinnen, die de kleine maagjes van hun kinderen nauwelijks of niet kunnen vullen. Daarom worden de jonge meisjes (8 jaar!) maar de straat opgestuurd, om hun lichaam te verkopen aan de mannen. Dat dit niet helemaal proper is, wordt op de achtergrond gehouden. Seksualiteit en alles wat daarmee te maken heeft wordt gewoon maar stilgezwegen…
De machocultuur heeft dit hele land in de greep: mannen maken de dienst uit, en kunnen gaan en staan waar ze willen. Het woord ‘trouw’ komt niet in hun woordenboek voor…

Onbegrijpelijk allemaal…

Net zo onbegrijpelijk is het (maar zo geweldig), dat er mensen zijn, Hondurezen, die zich met hart en handen inzetten voor hun vaderland. Die de weinige vrije tijd die ze bezitten, benutten om mensen van de ellende weg te halen! Organisaties die zich inzetten voor bendeleden, prostituees, straatkinderen, alleenstaande moeders, enz.

Maar wat bereik je daar nu mee, vraag je je misschien af?
Achterover leunen in je luie stoel en je eigen leven verder leven is dan toch een stuk makkelijker? Het is immers een druppel op een gloeiende plaat?!
Niets is minder waar!

De doelen die deze mensen bereiken zijn zeer groot!
Ex-bendeleden die uit de sleur van hun ellende worden gehaald, zetten zich op hun beurt ook weer in voor anderen! Via hun connecties proberen zij andere bendeleden te bereiken, en zo anderen helpen een nieuw leven op te bouwen…

Langzaam maar zeker beginnen organisaties kinderen op school voorlichten over HIV/AIDS, en alles wat met seksualiteit te maken heeft. Zo wordt de jongere generatie zich beter bewust van de gevolgen, en kan in de toekomst misschien de ziekte AIDS en een heleboel tienerzwangerschappen voorkomen worden.

Er is dus wel degelijk een domino-effect, en dat maakt dat het kleine druppeltje van het begin, uitgroeit tot een stroompje water!

Nee, de nachtmerrie van deze reis overwint niet…
Beelden van de liefste mensen, goede organisaties, gesprekken met aangetaste jonge mensen…

Honduras is een ontwikkelingsland, met zijn eigen problemen.
Mijn droom is en blijft om dit te veranderen!

Doe je mee?!