Bij de Maya's (21 juli)

Voor de ingang van de Maya-ruïnes stonden we dan…
Op initiatief van Henk hebben we een dynamica gedaan (=kort spelletje), samen met jongerengroep die we gisteren ontmoet hebben.
Met een pakje zakdoekjes (lees: bal) gooiden we naar elkaar over, om zo elkaar’s namen een beetje te leren. Het Spaans praten wilde niet zo lukken, maar het was toch gezellig!

De ruïnes waren mooi en indrukwekkend, de gids iets minder van dit genre. Hij sprak met een oud-engels accent wat niet helemaal 100% te verstaan was, en het enthousiasme droop er ook niet bepaald af… Maar goed, hij deed zijn best…

Nog wel wat extreme verhalen opgevangen over de voetbalwedstrijden die de Maya-indianen speelden, met een stenen bal die alleen via de heupen en de borst gespeeld mocht worden en grote papegaaien moest raken. De beste speler werd dan geofferd, in het bijzijn van de koninklijke familie. Dit was een hele eer, om op deze manier naar het hiernamaals te vertrekken.
Hmm.. juist…
Maar goed, het was erg interessant en indrukwekkend.

Na de rondleiding zijn we met de Hondurese jongeren in pick-ups gestapt, en naar een finca (boerderij) gereden. Daar hebben we samen geluncht, “eh, nee sorrie, ik heb niet zo’n trek in kippen-baarmoeder, lever, hart en eitje (van het moment van slachting).
Na het eten zijn we in subgroepjes aan de slag gegaan, en hebben we met de jongeren gepraat over het geloof. Het was een heel boeiend en interessant gesprek.
Beide partijen hebben zich erg verbaasd over de manier waarop de ander gelooft. De Hondurese jongeren zijn heel erg enthousiast in hun geloof: ze gaan als het even kan élke dag naar de kerk, gaan evangeliserend met spandoeken de straat op, en spreken criminele jongeren aan om zich te bekeren…
Wij zijn op dat gebied minder actief misschien, daar verbaasden zij zich enorm over…
Het was gaaf om met deze jongeren zo open te mogen praten, en om op deze manier weer een beetje te mogen leren…


Hasta luego! (tot ziens!)