vliegreis en aankomst

Wooow! Vliegen is gaaf!!! Opstijgen is helemaal niet eng, ik heb voor niks kriebels in m’n buik gehad… Dwars door wolken gevlogen, over de oceaan, en een vreselijk mooi landschap onder ons, van boven af gezien...
Ik vermaak me met wat gebabbel, sudoku-spelletjes (die ik errug leuk vind, totdat ik vastloop), en een film over een zeemeermin en een leuke blonde jongen (die me iets teveel aan Habbo doet denken)… ’t is ook wel leuk om op het schermpje te volgen hoe en wat je precies vliegt… Net over Groenland gevlogen, en nu zijn we bijna boven Amerika. Snelheid is nu 850 km/h, temperatuur buiten is -50 graden C. en we zitten op 9448 m hoogte!  (altijd leuk om te weten). Trouwens, het personeel is hier aan boord op zich ook wel oké. In principe krijgt iedereen op tijd z’n natje en z’n droogje ;). Alleen het avondeten was een béétje aan de vroege kant: had ik net om 15.30 u (NL) 2 heerlijke saucijzenbroodjes verorberd, komen ze om 16.00 u al met rijst, groente, sla, brood en een of andere gare biefstuk… Sorrie, maar ’t was niet al te lekker, dus een groot deel van dit voedsel zal nooit weten hoe de binnenkant van m’n maag eruit ziet...
De landing was niet zo’n suc6. Door mijn verkoudheid kreeg ik enorme steken in mijn linkeroogholte, maar goed, ik heb het overleefd…
De overstap op Houston was behoorlijk hectisch… Het kwam op een halve minuut aan, of we het zouden halen of niet. En Henk had z’n paspoort helemaal aan het begin, bij de detective-poortjes laten liggen, maar wij moesten (na een flinke sprint) wél alvast het vliegtuig in! In spanning wachtten we af of Henk en Hanneke ons nog zouden vergezellen, en jawel: 13 seconden voor dat de deur dicht ging, kwamen onze H & H aangerend! Nu hadden we heel even de tijd om een plekje te zoeken in het veel kleinere, warme, benauwde, claustrofobisch-achtige vliegtuig…
Om ong 02:45 uur NL vlogen we..
Toen we in San Pedro Sula waren geland en buitenkwamen, sloeg de hitte ons echt in het gezicht. Ook al hadden we het natuurlijk wel verwacht, het gaat toch je verwachtingen te boven. Zuchtend, puffend, steunend en zwetend hebben we de koffers in ons busje gegooid, en gingen we met onze begeleidsters Marieke en Jantine naar een luxe appartementencomplex: Apart Hotel Villa Nuria.
Daar kwamen we ong om 05:00 uur aan (jaja, ik reken nu nog steeds in NL tijd), en hebben we nog een poos moeten wachten.
Oow, trouwens, zou ik bijna vergeten: mijn eerste indruk van Honduras! Dat was eigenlijk nog niet zo veel, behalve alleen maar enorm WARM (en ja, dan bedoen ik graden C!). Het was te donker, en we waren té moe, om in de bus al iets te kunnen zien. Die spanning bewaarden we nog even voor de volgende dag (of liever gezegd: voor enkele uren later). Wel hebben we bij het landen in San Pedro Sula een enorm mooi lichtjes-uitzicht gehad vanuit het vliegtuig. Dat was écht betoverend! (helaas geen foto’s van kunnen maken :S). Maar goed, toen we eindelijk ons appartement toegewezen kregen, zijn we á la minute gaan slapen (dat was heeeel hard nodig!). Het was 07.45 uur NL toen ik in m’n bedje lag… (en tóen pas heb ik mijn horloge op Hondurese tijd durven te zetten :P Dat was dus 00:45 uur ;))…
Weltrusten!!!